![]() |
Wieś leży 15 km na płn.-wsch. od Torunia.
W 1263 r. została nadana przez zakon krzyżacki (dokument wlk. mistrza Anno von Sangerhausen) biskupowi sambijskiemu. W XVI w. stała się własnością rodu Czemów, a w 1670 r. patrycjusza (>>>) toruńskiego, Georga Ernsta Lichtfussa, później Czapskich, którzy w 1761 r. sprzedali ją miastu Toruniowi, które dalej wieś wydzierżawiało. W 1900 r. majątek dworski rozparcelowano. W miejscowości znajduje się gotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP, jeden z najstarszych wiejskich kościołów Ziemi Chełmińskiej, wzniesiony na przełomie XIII i XIV w., przebudowany w XVI w. wg tradycji staraniem Czemów, gruntownie remontowany w 1842 r., powiększony w 1925 r. o neogotycką wieżę. Kościół kamienno-ceglany, jednonawowy, z prosto zamkniętym prezbiterium. Wnętrze nakryte drewnianym stropem. Wystrój barokowy i rokokowy z XVII i XVIII w. Rzeźby gotyckie z XIV w. do pocz. XVI w., m.in. z grupy Ukrzyżowania z ok. 1330 r. Płyta nagrobna Feliksa Czemy Kamińskiego z 1583 r. Na cmentarzu przykościelnym kaplice grobowe rodzin Kentzerów i Łukiewskich z pocz. XX w. |